Cherish Menzo

Cherish Menzo (°1988, Nederland) is choreograaf en danser. Ze woont in Brussel en Amsterdam. In 2013 studeerde ze af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam, aan The Urban Contemporary opleiding (JMD).

Cherish was te zien in het werk van Lisbeth Gruwez (THE SEA WITHIN), Jan Martens (THE DOG DAYS ARE OVER, ANY ATTEMPT WILL END IN CRUSHED BODIES AND SHATTERED BONES), Nicole Beutler (6: THE SQUARE), naast samenwerkingen met onder anderen Akram Khan, Ula Sickle, Olivier Dubois en Eszter Salamon. Haar krachtige bewegingstaal komt daarnaast ook tot zijn recht in haar eigen werk dat internationaal toert.

In 2016 maakte ze met Nicole Geertruida EFES, een uitputtend duet waarin perfectie en feilbaarheid intrigerende vragen oproepen naar hoe wij de mens het liefste zien.
 Sorry, But I Feel Slightly Disidentified… (2018), een solo die Benjamin Kahn voor (en met inbreng van) Cherish maakte, was een poging een cartografie te maken van hoe we de ander ervaren en ontmoeten. De kiemen voor deze productie werden gelegd in het kader van Fraslab waarna een artistieke dialoog tussen Cherish en Frascati Producties werd opgestart.

Vervolgens maakte Cherish LIVE (2018), een kruising tussen dansperformance en pop/rock concert in samenwerking met muzikant Müşfik Can Müftüoğlu.

In 2019 werkte Cherish bij Frascati Producties aan JEZEBEL, een dansvoorstelling geïnspireerd op het fenomeen Video Vixen uit de hip-hopclips van de jaren 90. Jezebel, een hedendaagse hip-hop honey, weigert gedefinieerd te worden door anderen en schudt haar imago af door te deconstrueren en te herdefiniëren. JEZEBEL werd genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen, Amsterdam Fringe en International Bursary Award, de BNG Bank Theaterprijs en geselecteerd voor zowel Het Theaterfestival in Vlaanderen als voor de Nederlandse tegenhanger. Sinds de première werkt Cherish samen met zowel Frascati Producties als GRIP.

In haar werk kijkt Cherish voornamelijk naar hoe het lichaam zich kan transformeren op scène en verschillende ideeën fysiek weet weer te geven. Ze gebruikt daarbij vaak beelden die in een eerste oogopslag herkenbaar lijken maar door vervolgens de complexiteit en het contradictorische van wat je krijgt voorgeschoteld te onderstrepen, genereert nieuwe vormen die ook nieuwe connotaties met zich meebrengen. Haar spel wordt gekenmerkt door een continue fluïditeit waaraan de – letterlijke en figuurlijke – beeldvorming onderhevig is. Menzo zoekt nieuwe vormen van bewegen en zijn op en plaatst schoonheid en het groteske daarbij op eenzelfde hoogte. Het vervreemdende effect dat dat daaruit voortvloeit zoekt ze bewust op om zowel de toeschouwer als haarzelf weg te loodsen van het gekende. Weg van het vertrouwde dat we soms te gemakkelijk gelijkstellen aan ‘de (enige) waarheid’.

Momenteel zit Cherish in de onderzoeksfase voor haar nieuwe voorstelling DARKMATTER [première mei 2022] een duet waarin zij en Camilo Mejía Cortés, met de hulp van het distorted rap choir, zoeken naar manieren om hun lichamen en de dagelijkse realiteit waarbinnen ze zich bewegen, los te weken van een opgedrongen perceptie.
In het kader van DARKMATTER geeft Cherish ook workshops rond de chopped & screwed-techniek, een procédé uit de hiphopmuziek dat Cherish in de voorstelling toepast op het bewegend en performend lichaam.

Cherish is GRIP artist sinds 2020.