Jan Martens

Het werk van Jan Martens wordt gevoed door de overtuiging dat elk lichaam kan communiceren, dat elk lichaam iets te vertellen heeft. Die directe communicatie vertaalt zich in transparante vormen. Zijn werk is een vrijplaats waarin de notie van tijd opnieuw voelbaar wordt en waar er ruimte is voor zowel observatie, emotie als reflectie. Om dat te bereiken creëert hij niet zozeer een eigen bewegingstaal maar vormt en hergebruikt hij bestaande idiomen in een andere samenhang zodat nieuwe ideeën tevoorschijn komen. In elk nieuw werk tracht hij de relatie tussen publiek en performer te hertekenen.

Jan Martens’ eerste voorstelling I CAN RIDE A HORSE WHILST JUGGLING SO MARRY ME (2010) werd een portret van een generatie jonge vrouwen in een samenleving die wordt gedomineerd door sociale netwerken. Daarop volgden twee liefdesduetten die hij bij Frascati Amsterdam maakte. A SMALL GUIDE ON HOW TO TREAT YOUR LIFETIME COMPANION (2011) werd geselecteerd voor Aerowaves in 2011 en SWEAT BABY SWEAT (2011) voor de Nederlandse Dansdagen 2012 en Circuit X 2013. Daarna maakte hij drie producties over onconventionele schoonheid, met spelers wiens lichamen je niet in een hedendaagse danscontext verwacht: BIS (2012) voor de 62-jarige Truus Bronkhorst, LA BETE (2013) voor de jonge actrice Joke Emmers, en VICTOR (2013), een duet voor een jongen en een volwassen man dat Jan samen met regisseur Peter Seynaeve creëerde.

In 2014 stelde Jan Martens de sprong als beweging centraal in de groepsvoorstelling THE DOG DAYS ARE OVER (2014) die geselecteerd werd voor Het Theaterfestival Vlaanderen. De voorstelling is nog steeds op tour, net als Jans solo ODE TO THE ATTEMPT (2014) en het project THE COMMON PEOPLE (2016), een voorstelling, sociaal experiment en workshop ineen, gecreëerd in samenwerking met filmregisseur Lukas Dhont. Jan Martens’ nieuwste creatie RULE OF THREE, een samenwerking met de Amerikaanse sound artist NAH, ging recent in première bij deSingel in Antwerpen op 28 september 2017.

Jan Martens maakt regelmatig gastvoorstellingen zoals MAN MADE (2017) voor het Dance On Ensemble, daarnaast coacht hij ook jonge makers bij eigen creaties.

Jan Martens werd voor zijn werk bekroond met de Prins Bernhard Cultuurfonds prijs Noord-Brabant (2014) en de prestigieuze Charlotte Köhlerprijs (2015). Hij is ‘Creative Associate’ bij deSingel internationale kunstcampus van 2017 tot 2021 en ‘Artist Associé’ bij het CDCN Le Gymnase in Roubaix, Nord Pas de Calais met de steun van het ministerie van Cultuur en Communicatie (2016-2018).

In 2014 richtte Jan Martens samen met zakelijk leidster Klaartje Oerlemans het choreografisch platform GRIP op in Antwerpen / Rotterdam, van waaruit ze samen zijn werk produceren en spreiden en ook het werk ondersteunen van Bára Sigfúsdóttir, Steven Michel en Michele Rizzo.