VOICE NOISE parts 17 & 18 zijn twee nieuw gecreëerde delen in een fictief 24-delig project waarin elk deel een 50 minuten durende dansvoorstelling is op muziek van vrouwelijke vocalisten.
Deze voorstelling geeft de indruk deel uit te maken van een veel langer evenement, waarin dansers en stemmen komen en gaan, in een eindeloze ontvouwing van verborgen of vergeten muzikale schatten. Meer dan honderd jaar vrouwenstemmen in de muziekgeschiedenis passeren: zingend, neuriënd, sussend, krijsend, fluisterend.

Het werk is geïnspireerd op ‘The Gender of Sound’, een tekst die Anne Carson in de jaren negentig schreef. Hierin ontleedt zij hoe vrouwen in onze hele geschiedenis tot zwijgen werden gebracht, van de Grieken via Gertrude Stein tot Margaret Thatcher. Ze vertelt hoe de vrouwenstem werd beschouwd als overbodig, of nog botter, als irritant lawaai.
VOICE NOISE is een happening, een gedeelde gebeurtenis voor zowel publiek als performers. Het theater wordt een ongedefinieerde open ruimte waarin kijken en luisteren gelijkwaardig worden behandeld.

Nadat hij met grote groepen heeft gewerkt in zijn recente producties – any attempt will end in crushed bodies and shattered bones en FUTUR PROCHE – keert Jan Martens terug naar een productie voor een klein ensemble van zes dansers. Hij werkt met enkele dansers die hem al eerder inspireerden (Steven Michel, Courtney May Robertson en Loeka Willems) en nodigt nieuwe gezichten uit (Sue- Yeon Youn, Elisha Mercelina en Mamadou Wagué).

Jan Martens’ obsessie met getallen, geometrie en patronen ontmoet de unieke fysieke talen van zijn performers, wat leidt tot een hervonden interesse in de dans zelf: in detail en subtiliteit, in het herdefiniëren van gratie en elegantie.